Tytuł : Wiatraki
Wydawnictwo : Marginesy
Rok wydania : 2018
Trup ściele się gęsto. Mała wieś ma swój klimat, ale i tajemnice sięgającą wojny. Tutaj do głosu dochodzą tylko mężczyźni, ale to kobiety mają więcej do powiedzenia. Czy krakowski duet policjantów rozwiąże zagadkę śmierci mężczyzn zaplątanych w stare wydarzenia? A co jeśli partner wdepnie w większe "błoto", to czy ten drugi zrobi wszystko by go odnaleźć?
"W ogóle nie lubił ludzi, nie wyłączając siebie. Może z paroma wyjątkami, ale bez przesady."
Co mi się podobało w powieści? Umiejętne nawiązanie do czasów wojny, trudnych czasów dla mieszkańców Pomorza. Świetny pomysł wykorzystania wiatraków jako narzędzia zbrodni. Mafia, przerzuty towaru przez granicę i walka o wpływy. Postacie dobrze wykreowane. Stopniowe budowanie napięcia i przemyślane wydarzenia. Te cechy gwarantują satysfakcje czytelnika. Dla mnie takim dodatkowym atutem jest pies głównego bohatera, z którym to prowadzi ożywione rozmowy. I nie zapominam również o fakcie, że komisarze pochodzą z Krakowa. Taki fajny lokalny akcent.
Ale też nie wszystko mi się podobało. Nie mogłam się jakoś wgryźć w fabułę, chyba dopiero koło 150 strony, może 200, udało mi się wciągnąć na tyle, by wrócić do książki z ciekawości, a nie z obowiązku. Największym moim zarzutem jest stereotypowy policjant. Zmęczony życiem, alkoholem, trudnymi przeżyciami rodzinnymi, za to zawsze chętny do ryzykownych akcji. Może to prawda, że tak zachowują się stróże prawa w realu? Ciężko mi ocenić.
"Mężczyźni to głupcy. Właściwie tylko to jeszcze pociągało ją w tej smolistej i cuchnącej ciemności: udowodnić im, że w starciu z kobietą mężczyzna zawsze ostatecznie wyjdzie na głupca."
Biorąc pod uwagę plusy i minusy, książka plasuje się po tej dodatniej stronie. Gdy już wciągniemy się w akcję, czyta się bardzo sprawnie, motywy i wątki stopniowo są odsłaniane, na jaw wychodzi więcej sekretów, które jednak nie są podane na tacy, ale pozwalają nam samym rozwikłać tajemnice.
Za możliwość przeczytania dziękuję portalowi czytampierwszy.pl
Znasz portal Lubimy Czytać? :) Polecam! Ciekawy wpis, krótki ale konkretny! Tyle dużo książek mam do przeczytania a tak mało czasu i to w dodatku wciąż wychodzą nowe :D Nie wiem kiedy ja to wszystko dam radę ogarnąć. ;) Pozdrawiam i zapraszam do mnie: https://lamliwypaznokiec.blogspot.com/2018/10/zdanie-ktorego-bardzo-nie-lubie.html
OdpowiedzUsuńTak bym chciała przeczytać wszystkie polecane ksiażki, ale niestety, nie mam czasu...
OdpowiedzUsuńOpis zachęca do sięgnięcia, sprawdzę, czy książka dostępna jest w legimi :)
OdpowiedzUsuńJak książka nie zaciekawi mnie przez pierwsze 50 stron to zwykle nie czytam już dalej. Zdarza się do rzadko, jednak wolę poświęcić ten czas na coś bardziej interesującego :)
OdpowiedzUsuńCzasami warto przebrnąć przez kilka, kilkadziesiąt stron, by wciągnąć się w książkę :)
OdpowiedzUsuńNie czuję ostatnio chęci do czytania takich książek, na razie rzucam się na reportaże :D
OdpowiedzUsuńTo nie mój gatunek, ale bardzo fajnie wypowiadasz się o książkach <3
OdpowiedzUsuń